ΤΟ ΣΙΤΑΡ

Το παίζω με τον δικό μου τρόπο, σύμφωνα με αρκετά στυλ που έχω εφεύρει!

Το σιτάρ είναι ένα θαυμάσιο έγχορδο όργανο, ακουστικό και σολίστ της παραδοσιακής ινδικής μουσικής (την οποία ανακάλυψα "τυχαία*" στην πραγματική ζωή) που ουσιαστικά παίζεται μόνο μία χορδή τη φορά (εκτός από τα ρυθμικά αποσπάσματα): η κύρια χορδή , ακολουθούνται από τρεις χορδές μπάσου, μετά έρχονται τρεις ρυθμικές χορδές πιο κοντά στο σώμα, τέλος κάτω από αυτές τις χορδές που ανασηκώνονται από μια γέφυρα υπάρχουν δεκατρείς «συμπαθητικές» χορδές που παρατείνουν τις νότες και πρέπει να συντονιστούν με ακρίβεια στις κύριες νότες κάθε «ράγκα».

… Που δεν είναι συνώνυμο με το «κομμάτι» γιατί το ράγκα έχει χίλια πρόσωπα αλλά πρέπει να μπορεί να το αναγνωρίσουν όλοι (κατάλαβε από αυτό: από έναν Ινδό που ροκάρει στην κλασική ή λαϊκή μουσική!), έχει χαρακτηριστικά γνωρίσματα αλλά και μέρος αυτοσχεδιασμού στον οποίο εκφράζεται η ψυχή του μουσικού, σύμφωνα με την ενέργεια της στιγμής και του τόπου!

Η εκμάθηση ενός τέτοιου οργάνου έξω από την παραδοσιακή σχέση δασκάλου-μαθητή είναι φυσικά σχεδόν αδύνατη... Γι' αυτό ο τρόπος μου να το παίζω είναι  μακριά από τις ηχογραφήσεις των Ινδών βιρτουόζων: Κατέληξα σε αυτό το υπέροχο όργανο ως αυτοδίδακτος μετά από 2-3 πολύ βασικά μαθήματα από έναν δάσκαλο που δεν με είχε μάθει καν πώς να το κουρδίζω!!

Αποφάσισα να κάνω μια μέρα δύναμη αυτής της απουσίας μετάδοσης! …

Το σιτάρ είναι μόλις μερικών αιώνων και έχει  δεν εξελίχθηκε άσχημα: επιπλέον, η συντριπτική πλειονότητα των σιτάρ που ηχογραφήθηκαν για δεκαετίες και πωλούνται σήμερα φέρουν το σήμα του Ravi Shankar, στον οποίο οφείλουν αρκετές τροποποιήσεις στην κατασκευή βιολιών… που βελτίωσαν ιδιαίτερα τη λαμπρότητα του ήχου! 

Είναι ένα εύθραυστο όργανο που θέλει μεγάλη δεξιοτεχνία για να το ολοκληρώσεις από κολοκυθάκι (για το καλαμπόκι)!  

​